Plaats ruimen voor vakantiegangers

Mol heeft afscheid genomen van de asielzoekers aan het Zilvermeer. De vijftig vluchtelingen verbleven zes weken in stacaravans op de camping, maar zullen voor 25 maart allemaal weg zijn. 

Op 25 januari opende het tijdelijke opvangcentrum in het Zilvermeer de deuren. In de periode die daaraan vooraf ging, werden er verschillende infoavonden voor de andere kampeerders en de inwoners van Mol georganiseerd. "Er heerste toen wat commotie, maar het werd een succesverhaal", vertelt ook Bruno Peeters, gedeputeerde voor provincie Antwerpen. "Dat hebben we grotendeels te danken aan de 113 vrijwilligers die elke dag meerdere activiteiten organiseerden", vult coördinator Jeroen Scheir aan.

De vluchtelingen zelf genoten van de vele activiteiten, maar ook van de rust die er aan het Zilvermeer heerste. "Ik beleefde hier een heerlijke tijd. De vrijwilligers namen ons mee naarbuiten en deden veel meer dan het noodzakelijke om ons te animeren", zegt Ahdenia Mohamad Faiq. Samen met zijn vrouw en dochter was hij één van de vele vluchtelingen uit Irak. "We moesten daar weg, anders zouden we sterven. Met het vliegtuig geraakten we in Turkije, vervolgens trokken we met de boot naar Griekenland en uiteindelijk belandden we in België."

De 35-jarige Irakees vermoedt dat hij met zijn gezin op korte termijn richting Lommel trekt. "Zeker ben ik nog niet, maar dat wordt hier gefluisterd. Zolang we maar in België blijven. Dit is een fantastisch land en racisme is hier nauwelijks. Hier ben ik niet meer bang, ik wil in België iets opbouwen." De verhuis heeft volgens hem ook positieve kanten: "Zo blijft het een beetje een avontuur. We leren vast weer enkele leuke nieuwe mensen kennen."

Blijven

Ook Mohamed Khaizaran (38) kijkt terug op een geslaagde periode. "Ik kwam in mijn eentje naar hier vanuit Libanon. Het was mooi geweest als we aan het Zilvermeer hadden kunnen blijven, maar dat zit er helaas niet in."

Ook Khaizaran hoopt op een toekomst in ons land. "Ik wil op zoek gaan naar werk en een plaats vinden in de samenleving", geeft hij hoopvol aan.

De andere kampeerders aan het Zilvermeer namen dus afscheid van hun tijdelijke buren. "Elke dag hoorden we wel een negatief verhaal over de vluchtelingencentra's, maar hier werd het een incidentvrije opvangperiode. De asielzoekers waren zo vriendelijk. De samenwerking met de vrijwilligers was hartverwarmend. Ze leerden hun eerste Vlaamse woordjes en werden ondergedompeld in de typisch Belgische keuken. We hopen dat ze hier verder hun leven kunnen opbouwen en wensen hen vooral alle veiligheid toe", klonk het bij Kim Van den Eede van de kampeerdersraad.

Bij wijze van afscheid kregen alle vluchtelingen een speciaal wenskaartje en een exemplaar van het Jommekesalbum 'De gestrande pennenzak', dat zich afspeelt aan het Zilvermeer. De vluchtelingen gaven op hun beurt een bloemetje aan de vrijwilligers. Vanaf vandaag vertrekken ze druppelsgewijs uit het opvangcentrum. "Het is nog een beetje afwachten of iedereen samen het terrein zal verlaten. Mogelijk gebeurt het vertrek in groepjes. Er zijn heel wat vriendschappen in dit centrum ontstaan, dus de meeste vluchtelingen hopen dat hun wegen nu niet zullen scheiden", concludeert Jeroen Scheir.