Woningmarkt mag geen jungle worden

De woningmarkt moet zich grondig voorbereiden op een spectaculaire bevolkingsgroei.

Dat is een serieuze uitdaging.

Het provinciebestuur heeft de woningbehoeften tot 2022 onderzocht en een handleiding opgesteld waarin staat hoe de gemeenten daarmee kunnen omgaan. Die service zal zeer welkom zijn in de buitengebieden, die volgens het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen 35% van de groei zullen moeten slikken. De stedelijke gebieden moeten 65% absorberen. Daar is de nood dus nog hoger, zeker in een periode waarin de vraag naar betaalbare woningen toch al piekt.

De ondernemersorganisatie Voka ging gisteren tijdens haar congres Antwerp Real Estate 2014 op zoek naar oplossingen. Die zijn er best wel. Als je erin slaagt om geleidelijk de mentaliteit van de mensen te veranderen, dan kom je een heel eind. Via cohousing bijvoorbeeld, waarbij je schaarse ruimte deelt met andere bewoners. Of via wooncertificaten, waarbij je geen woning koopt, maar wel het recht om er twintig of dertig jaar te wonen.

Je betaalt dan geen btw of registratierechten, wat een slok op de borrel scheelt. Maar aan het eind van de rit heb je ook geen eigen woning als appeltje voor de dorst.

Wat is de rol van de overheid in dit ingrijpende verhaal van stadsontwikkeling?

De overheid moet vooral zoveel mogelijk privé-initiatieven mogelijk maken, luidt het voorspelbare antwoord op een Voka- evenement. En de ondernemers vinden een welwillend oor bij het stadsbestuur, vooral bij de N-VA.

Toch moet ook het sociologische luik van de bevolkingsgroei goed worden bekeken. Die groei komt voort uit zeer uiteenlopende factoren zoals nieuwe migratie, vergrijzing, nieuw samengestelde gezinnen en een stijgende studentenpopulatie.

Voor al die groepen zijn verschillende soorten woningen nodig. En het is de rol van de overheid om die diversiteit te regisseren, want anders wordt de woningmarkt een jungle waarin de wet van de sterkste geldt.